รู้จักลมประจำถิ่นของไทย เพื่อจัดการพื้นที่เพาะปลูกให้มีประสิทธิภาพ

ลมประจำถิ่นที่เข้ามาปกคลุมพื้นที่มีผลต่อสภาพอากาศในแต่ละช่วงฤดูกาล ประเทศไทยได้รับอิทธิพลจากลมประจำถิ่นหลายชนิดในแต่ละช่วงของปี ชื่อที่มักได้ยินคุ้นหูกันอย่างลมมรสุมต่างๆ มีอิทธิพลอย่างไร มาดูรายละเอียดกันดังนี้

รายชื่อลมประจำถิ่นในประเทศไทย

1. ลมมรสุม เป็นลมประจำถิ่นสำคัญและอิทธิพลมากที่สุดต่อการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศในบ้านเรา ได้แก่

ลมมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ เป็นลมมรสุมที่พัดความชื้นและฝนจากมหาสมุทรอินเดียมายังประเทศไทย อยู่ในช่วงประมาณกลางเดือนพฤษภาคมถึงกลางเดือนตุลาคม ท้องฟ้าจะมีเมฆมากมีฝนตก เป็นที่มาของฤดูฝนในบ้านเรา
เกษตรกรมักปลูกข้าวและพืชที่ต้องการน้ำมาก ในช่วงนี้สามารถวางแผนเก็บกักน้ำ เพื่อไม่ให้ปริมาณน้ำมีมากเกินไปในช่วงน้ำมาก

ลมมรสุมตะวันออกเฉียงเหนือ เป็นลมมรสุมที่พัดอากาศเย็นและความแห้งแล้งในช่วงกลางเดือนตุลาคมถึงกลางเดือนกุมภาพันธ์ เป็นช่วงฤดูหนาว ในช่วงนี้ท้องฟ้าจะโปร่ง อากาศหนาวเย็นและมีความแห้งแล้ง
ช่วงแล้งสามารถวางแผนปลูกพืชที่ทนแล้ง บางแห่งที่แล้งมากอาจทำเกษตรที่ใช้น้ำน้อยหรือพักการเพาะปลูก และต้องวางแผนการเก็บกักน้ำให้ดี

2. ลมภูเขา-ลมหุบเขา เป็นลมที่เกิดจากการเปลี่ยนของอุณหภูมิซึ่งส่งผลต่อความกดอากาศในพื้นที่ที่มีความสูงต่ำต่างกัน ทำให้เกิดกระแสลมพัดขึ้น-ลงภูเขา มี 2 ประเภท ได้แก่

ลมหุบเขา แสงแดดที่แผ่ความร้อนในเวลากลางวันทำให้ยอดเขาได้รับความร้อนมากกว่า ยอดเขาจึงมีอุณหภูมิสูงกว่าหุบเขาด้านล่าง ทำให้ความกดอากาศสูงเคลื่อนที่จากหุบเขาขึ้นมายังยอดเขาที่มีความกดอากาศต่ำกว่าจนเกิดกระแสลม เรียกว่า ลมหุบเขา (เรียกชื่อตามต้นกำเนิดลม)

ลมภูเขา เกิดในเวลากลางคืน เพราะบริเวณยอดเขาคลายความร้อนได้เร็วกว่าทำให้มีอากาศเย็นกว่า ความกดอากาศสูงจากยอดเขาจึงพัดลงไปบริเวณหุบเขา ทำให้เกิดลมภูเขา